μεγαλοψυχώ

μεγαλοψυχῶ, -έω (ΑM)

[μεγαλόψυχος]

μσν.

είμαι εκστατικός, μεταρσιωμένος, βρίσκομαι σε έξαρση («πάντες μεγαλοψυχοῡμεν, σοῡ ἡδρασμένου», Θεόδ. Στουδ.)

αρχ.

(γλώσσα τού Ησύχ. στη λ. δαψιλέστατος) είμαι γενναιόδωρος, πλουσιοπάροχος.